palma arekowa
detale
raporty unknown
- Jak zostać G-łupawym B-ambrem L-unatycznym (krótki poradnik)
- Zoologiczno spirytualny trip na benzydaminie
- Do czego służy otwieracz???
- Podróż barką
- DXM - moja miłość skończyła się tragedią.
- To chyba Bóg...
- DOI - SROI (Pyndolowe Stany Po Umyciu Pach)
- Tramal wciąga.. 500mg
- Jak się nie nudzić, czyli DXMowe wagary.
- Tramadol test trip
palma arekowa
podobne
Palmy - Palmae
Palma arekowa, palma pinang -
- Areca catechu L.
(ang. areca palm, betel-nut; franc.: arequier; niem.: Betelnusspalme)
Jest to drzewo dorastające do wysokości 15-20 (30) m, o eleganckiej, smukłej sylwetce, ze stosunkowo małą, zwartą koroną złożoną z 6-9 pierzastych liści długości 3-4 m. Poniżej korony zwiesza się okazały wiechowaty kwiatostan, wyrastający z kątów opadłych liści. U podstawy kwiatostanu grupują się stosunkowo duże kwiaty żeńskie, drobne kwiaty męskie osadzone są bardziej szczytowo. Słupki kwiatów zrośnięte są z trzech owocolistków. Owocem jest pestkowiec wielkości kurzego jaja, o gładkiej, żółtopomarańczowe j łupinie (egzokarp), masywnym, włóknistym mezokarpie i cienkim edokarpie otaczającym jedno stożkowate nasienie, niesłusznie zwane orzechem arekowym. interesująca jest budowa anatomiczna nasienia: wnętrze bielma przerośnięte jest wybujałą tkanką ośrodka , która ma inną barwę. Daje to efekt pozornego rozczepienia bielma, zwanego w związku z tym bielmem przeżutym (endospermum ruminatum).
Tłuste nasienie, zwane również orzechem pinang, zawiera liczne alkaloidy -arekolinę (0,3-0,6%), w śladowych ilościach arekainę, arekaidynę, guaracynę. W nasionach występują ponadto garbniki (do 15%) oraz czerwony barwnik ujawniający się podczas żucia i barwiący ślinę na kolor jaskrawoczerwony. Barwnik ten bywa ekstrahowany jako tzw. czerwień arekowa i jest stosowany tu i ówdzie (np. w Chinach) do barwienia bawełny. Arekolina ma budowę zbliżoną do nikotyny i jest również trująca w większych dawkach.
Ojczyzną palmy arekowej jest najprawdopodobniej Półwysep Indochiński. Uprawiana od zamierzchłych czasów, obecnie prawie w całej południowo-wschodniej Azji, zwłaszcza na Sumatrze, Jawie, Kalimantanie, na Półwyspie Malajskim. Na zachodzie uprawy sięgają po Afrykę Wschodnią i Madagaskar, na wschodzie - po wyspy Fidżi. Jest rozmnażana wyłącznie z nasion. Owocowanie rozpoczyna w 5-6 roku życia i owocuje przez następne 20-30 lat.
Rolnicze i Leśne Warszawa 1983. str 278.
Grupa arekoliny
Alkaloidy tej grupy występują w dojrzałych nasionach palmy Areca catechu (Palmae) - surowiec farmakognostyczny Semen Arecae. Mają rdzeń pirydynowy częściowo uwodorniony. Biogenetycznie należą do grupy lizyny.
 | R1 = OCH3 | R2 = CH3 | Arekolina |
| R1 = OH | R2 = CH3 | Arekaidyna | |
| R1 = OH | R2 = H | Guwacyna |
Arekolina - parasympatykomimetyk. Pobudza czynności gruczołów potowych, ślinowych i ruchy jelit. Stosowana jest wyłącznie w weterynarii jako środek przeciwrobaczy i przeczyszczający - jako bromowodorek arekoliny (Arecolinum hydrobromicum).
Arekaidyna i guwacyna - towarzyszą arekolinie. Arekaidyna wykazuje działanie psychotropowe.
Ester metylowy kwasu N-metylo-1,2,5,6-czterohydro-b-pirydynokarboksylowego. N-Metylo-1,2,5,6-czterohydronikotynian metylu
Ester ten, jak również wolny kwas N-Metylo-1,2,5,6-czterohydronikotynowy - tzw. arekaidyna, występują w nasionach palmy Areca catechu (Palmaceae). Arekaidyna jest farmakologicznie nieczynna.
Arekolinę wyodrębnia się z niedojrzałych nasion przez destylację z parą wodną lub ekstrakcję z rozcieńczonym kwasem siarkowym. Metody syntetyczne mają mniejsze znaczenie praktyczne.
W lecznictwie stosowany jest bromowodorek arekoliny.
Bromowodorek arekoliny - Arecolinum hydrobromicum. Bromek arekoliniowy
Są to białe, drobne kryształy bez zapachu, o słonogorzkawym smaku, bardzo łatwo rozpuszczalne wodzie (w 0,5 cz.), łatwo w etanolu 95° (w 10 cz.), trudno w chloroformie ( w 100 cz.). Praktycznie nie rozpuszcza się w eterze. pH 5% roztworu preparatu wynosi 4,0-5,0. Temp. topn. preparatu wynosi 170-173°.
Preparat identyfikuje się za pomocą kilku reakcji osadowych. Roztwór jego daje z roztworem jodu osad brunatny, a z wodą bromową żółty. Tworzy on także osad z roztworem chlorku rtęciowego; ponieważ osad ten rozpuszcza się zarówno w nadmiarze roztworu bromowodorku arekoliny, jak i w nadmiarze chlorku rtęciowego, przy wykonywaniu tej próby należy zachować odpowiednie stosunki ilościowe.
Preparat daje reakcje na jon bromkowy.
Badanie czystości obejmuje przede wszystkim próby na inne alkaloidy. Roztwór wodny preparatu nie powinien zatem zmętnieć po dodaniu kropli roztworu wodorotlenku potasowego ani kropli roztworu taniny; roztwór preparatu w kwasie siarkowym - najwyżej jasnożółty - nie powinien zabarwiać się po dodaniu kropli stężonego kwasu azotowego (w przypadku obecności morfiny lub brucyny zabarwiłby się na czerwono), ani po dodaniu kryształka dwuchromianu potasowego ( w razie obecności strychniny tworzyłyby się fioletowe smugi).
Arekolina silniej pobudza zakończenia nerwów przywspółczulnych niż pilokarpina. Bromowodorek arekoliny znajduje zastosowanie w weterynarii jako lek przeciwrobaczy, a równocześnie silnie przeczyszczający. W lecznictwie ludzkim 2% roztwór preparatu stosowany jest niekiedy zamiast pilokarpiny jako środek zwężający źrenice.
prof. dr Stanisław Rolski: Chemia środków leczniczych, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich Warszawa 1968. str. 478-479
- 11164 odsłony