garść thiocodinu i śmierć we śnie

To był mój drugi raz z kodeiną, słyszałam o tym wiele i bardzo mnie to interesowało, więc w końcu postanowiłam spróbować. Za pierwszym razem wziełam tylko 10 tabletek  - rozgryzłam, ten gorzki okropny smak, popiłam wodą i zjadłam po tym jogurt, ponoć pomaga to na ból żołądka, który powoduje zawarty w thiocodinie sugwajakol.   powodu mojej małej masy ciała (44kg) obawiałam się wraz  z kumplem, czy te 150mg to nie będzie na mnie za dużo. Po ok 30 minutach poczułam pierwsze efekty, było tak wspaniale, że już na drugi dzień chciałam spróbować większej dawki. Zrobiłam to po tygodniu i teraz o tym opowiem. To ciężki czas dla mnie, niedługo matura, pełno stresu, kłótnie z bliskimi osobami, więc pomyślałam, że kodeina będzie idealna. Poszłam razem z moją koleżanką N. do apteki, gdzie zakupiłam 20 tabletek Thiocodinu. Zjadłam ostatni posiłek i odczekałam 2,5h zanim je wziełam.

22:00 - tym razem nie rozgryzałam tabletek, nie przełknęłabym tego smaku, gorsza od tego jest tylko benzydamina. Położyłam się z laptopem i oglądałam serial, czekając na efekty. Oczekiwałam tylko tego błogostanu, który nawiedził mnie pierwszym razem. Po 40 minutach nadal nie było nic czuć, więc zjadłam kolejne 5.

23:15 - pisałam wtedy razem z moim kumplem i opisywałam mu, że właśnie doskonale się czuję. Poszłam zobaczyć słynne kodeinowe źrenice. Malutkie, ale bardzo mi się podobały.  Powoli zaczyna mnie razić ekran laptopa, włączam sobie muzykę na telefonie i nadal piszę na messengerze. Rozkoszuję się brakiem zmartwień, kompletny chillout.

00:00 - teraz czuję, jak wszystko mnie swędzi. Kompletnie zapomniałam o aviomarinie. Trudno, powstrzymuję się od drapania. Idę do toalety, jestem totalnie rozleniowiona, wszystko wydaję się być takie jak ja, powolne, jest mi z tym dobrze, bardzo dobrze. Myślę sobie: "kurwa, jakie to jest wspaniałe". Oczywiście w głowie mam tylko to, żeby zwiększyć jeszcze bardziej dawkę, nie myślę o konsekwencjach. Bardzo chce mi się pić, ale nie mam siły odkręcić wody. Biorę więc jabłko i gryzę.

2:00 - nadal leżę, wsłuchuję się w muzykę, jest taka jakby inna, wspanialsza, bardziej dźwięczna, z zamkniętymi oczami czuję się jak w planetarium, jakbym się kręciła, czuję się bardzo lekko

3:00 - kończę rozmowę z chłopakiem i próbuję zasnąć, chcę się zatracić w kodeinowym śnie.  Z łatwością w niego zapadam, ale jest to lekki sen, taki, jakbym wiedziała, że nie śpię do końca, wystarczy, że otworzę oczy i koniec śnienia - nie mam pojęcia skąd się to wzięło.

Śnią mi śie jakieś wizje, nie do końca wiem co to znaczy, dużo ciemności, dużo mroku, ale nie przeszkadza mi to. O 5 budzę się w szoku, mam bardzo sucho w ustach, od razu zwierzam się kumplowi na fejsie. Niespodzianek nie koniec, próbuję wstać po wodę i znów spróbować odkręcić. Głowę mam ciężką, ręce i nogi jakby z waty, siedzę na łóżku ponad 15 minut. Nic mnie nie bolało, ale czułam się jak otumaniona, jakby ktoś mnie walnął, jakbym obudziła się ze spiączki i nie wiedziała co robię  i kim jestem. Ten stan trwa jeszcze tylko kilka minut, udało mi się odkręcić wodę. Kładę się i wszystko mnie masakrycznie swędzi, tym razem najbardziej twarz, jestem cała gorąca, próbuję się nie drapać. Nagle nachodzi mnie jakiś strach - nie mam pojęcia o co. Jest bardzo ciemno, jak to zwykle bywa w nocy. Próbuję wyczuć puls, ale kompletnie go nie czuję, troche panikuję i szukam serca, chcę wyczuć jego bicie, ale też nie czułam. Przed braniem dużo czytalam o kodeinie i skutkach ubocznych, że powoduje lekki dech. Taki też miałam, zaczęły się problemy  oddychaniem - prawie tego nie robiłam. Zaczeło ściskać mnie serce. Pomyśłałam, że może gdy zasnę, to już się nie obudzę. Napisałam kilka pożegnalnych wiadomości na messengerze i odetchnęłam z ulgą, naprawdę byłam pewna, że to moje ostatnie chwile. Myślałam o całym moim krótkim życiu, że szkoda, że to już koniec. Nie mam pojęcia czemu, ale tak lekko to przyjęłam.

5:50 - kładę się na boku i szykuję do spania. Zasypiam.

Obudziłam się koło 9:00 i okropnie się czułam, jak na kacu, więc postanowiłam jeszcze się przespać do 13. Zjadłam śniadanie i było mi strasznie ciężko na żołądku, ale wypiłam mięte i już jest dobrze.

Nie mam pojęcia skąd się to wzieło u mnie, dawka nie była gargantuiczna, a nawiedziły mnie takie myśli. Myślę, że teraz będę mieć dłuższą przerwe od pani Kodeiny, która potrafi dać szczęście jak i wywołać ostatnie myśli.